Ben jij mijn vriendin?

Hoi leuke vrouw,

Waarschijnlijk omdat je het ondertussen ook zat bent om alleen te zijn heb je weer eens een interessant profiel gevonden met je zoektocht naar een man. Iemand waarmee jij hoopt je toekomst te kunnen gaan delen/invullen, maar… is de echte wereld niet veel leuker??? En… wordt je op deze manier niet te veeleisend voor je zoektocht? Ik denk te weten wat je nu zult denken of zeggen: ‘’Ja, maar jij doet het toch ook? Anders was ik nooit bij jou profiel uitgekomen!’’ Dat klopt, je hebt helemaal gelijk, maar het verhaal erachter is iets groter.

Dat verhaal kan ik hier heel uitgebreid gaan schrijven. Echter hoop ik het kort te houden, het is namelijk niet in een simpele korte tekst te beschrijven (meerdere malen geprobeerd) en zo’n tekst is zonder emotie te lezen. Juist die emotie, daar gaat het uiteindelijk toch om???…

Ik ben 28 jaar, 1,79m lang en heb een slank postuur. Ik heb een HBO opleiding werktuigbouwkunde afgerond en inmiddels al ruim 6 jaar werkzaam als CAD-engineer. Mensen omschrijven mij als een knap persoon met sprekende ogen en een mooi gebit, veel empathie en doorzettingsvermogen. Als Hollander ben ik voor Hollandse begrippen redelijk getint, ik ben gewoon snel bruin en in mijn vrije tijd veel buiten. Ik ben graag onder de mensen en kan soms goed op mijn praatstoel zitten, maar kies als ondernemend persoon wel mijn eigen pad. Stilzitten kan ik niet, letterlijk en figuurlijk. Ik ben altijd bezig (met sommige dingen op mijn eigen, onverwachte manier) en zoek altijd ingangen om anderen te helpen met een vrijetijdsklus(je).

Het altijd bezig zijn zal veel te maken hebben met mijn oorsprong op het oer-Hollandse platteland, alwaar ik nog steeds woon bij mijn vader. Dit is voor mij niet alleen makkelijk en praktisch, maar ook een heerlijke manier om een balans te vinden met mijn kantoorbaan en ik voel mij er goed bij om bezig te zijn. Ik geniet zichtbaar van wat ik doe en heb daarom ook weleens gehoord: ‘’Je hebt luxepaarden en werkpaarden, maar jij bent een luxe werkpaard’’. Het bezig zijn is anderzijds ook een manier het alleen zijn te onderdrukken, dus zolang jij er niet bent zal ik veel bezig zijn.

Mijn toekomst heb ik op dit moment al redelijk goed voor ogen, maar: Hetgeen wat ik wil kan niet zonder een liefdevolle vrouw aan mijn zijde. En aan de andere kant: met de diezelfde vrouw met wie ik vele andere dingen kan ondernemen zou dit er ook heel anders uit kunnen gaan zien.

Het bovenstaand kan ik je ook makkelijk vertellen als we elkaar ontmoeten, maar hetgeen wat ik hier wel moet beschrijven en niet kan omzeilen is het feit dat ik een lichamelijke beperking heb. Ik ben gezond en heb een goed koppie, maar ik heb mijn spieren niet altijd even goed onder controle. Is dit erg? Nee, maar jij moet hier doorheen kunnen kijken en is voor mij juist hetgeen waarom ik terughoudend wordt bij het aanspreken van een leuke vrouw. Op mensen afstappen en een praatje maken als ze hier op de camping staan is voor mij geen probleem. En als ik mensen moet spreken om een (werk)doel te kunnen bereiken doe ik dat, maar bij hetgeen wat op dit moment mijn grootste doel is kan ik deze ‘’hindernis’’ maar niet (zelfstandig) nemen en voor de duidelijkheid: daar baal ik heel erg van.

Ben jij die liefdevolle, empathische vrouw die zelfstandig is en op eigen gelegenheid aan het verkeer kan deelnemen (zelf een rijbewijs en/of auto heeft)? Houd je er van dingen te ondernemen of een spontaan weekendje weg te gaan? En zou jij naar de persoon achter het lichaam kunnen kijken?

Laat ik je tenslotte nog een vraag stellen: Waar hoop jij op als je de vrijheid van een ander niet of nauwelijks beperkt en jou eigen vrijheid vergroot zou worden bij het ontmoeten van de juiste persoon?

Groetjes en hopelijk hoor ik van je!